Στο κλειστό της οδού Αρτάκης αγωνίζεται αύριο η αγαπημένη μας ομάδα και μετά τα πρόσφατα ανεπιτυχή αποτελέσματα στο Γαλάτσι με τον Παναθηναϊκό και στην Πυλαία με τον ΠΑΟΚ, αλλά και σε συνδυασμό με την ήττα-σοκ του πρώτου γύρου από τους κυανέρυθρους, δεν έχουμε κανένα περιθώριο για απώλειες. Αν δεν καταφέρουμε να φύγουμε με το ροζ φύλλο αγώνα, όλα όσα χτίζαμε το προηγούμενο δίμηνο που παίζοντας εντυπωσιακά και περνώντας σαν τρένο σχεδόν από παντού, θα έχουν πάει στράφι καθώς θα βρεθούμε να παλεύουμε ξανά για την είσοδό μας στην πρώτη τετράδα της βαθμολογίας.
Ο αγώνας φυσικά μόνο εύκολος δεν είναι. Ο Πανιώνιος στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην τριάδα των Διαμαντόπουλου, Οικονόμου & Watson, καθώς ο Wright που αντικατέστησε τον Henderson δεν έχει καταφέρει να πείσει, ενώ οι υπόλοιποι είναι απλά ρολίστες που συμπληρώνουν το ρόστερ. Παράλληλα το συγκρότημα του Μέμου Ιωάννου, προέρχεται από τρεις κολλητές ήττες και θα ήθελε να ανατρέψει την κατάσταση παίρνοντας μια νίκη απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο όπως η ΑΕΚ.
Οι παίκτες μας προέρχονται από μια θετικότατη εμφάνιση μέσα στο Nokia Arena προχθές. Όμως τις τελευταίες εβδομάδες παίζουμε καλά μόνο τις ΤεταρτοΠέμπτες και τις Κυριακές παρουσιαζόμαστε κακοί στις εγχώριες υποχρεώσεις μας. Όπως είπα και παραπάνω τα περιθώρια πλέον έχουν εξαντληθεί και αν θέλουμε να παραμείνουμε στη διεκδίκηση της 2ης θέσης, οφείλουμε να παίξουμε όπως πρέπει αύριο. Και φυσικά δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως έχουν χρέος να ξεπλύνουν την ήττα ντροπή της πρεμιέρας της Α1 στο Γαλάτσι... Γιατί αν κλείσουμε φέτος για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια χωρίς νίκη επί του Πανιώνιου θα είναι ένα τεράστιο πισωγύρισμα...
Αυτό που περιμένω να δω αύριο, είναι επιτέλους να ξεφύγουμε από κάποιες εμμονές... Δεν είναι δυνατό να δίνουμε τόσο πολύ μεγάλη χρονική συμμετοχή στον Davor Kus, αφού ο συμπαθής κατά τα άλλα Κροάτης πλέϊ-μέϊκερ, δεν έχει καταφέρει σε καμιά περίπτωση να δικαιώσει όσους τον εμπιστεύονται. Ακόμα και στο Τελ Αβίβ, που δεν έκανε πολλά λάθη, έκανε το σημαντικότερο όταν στα 50", με το σκορ στο 89-87, έχασε την μπάλα με κλέψιμο του Thomas (ίσως όμως να του έγινε φάουλ σε εκείνη τη φάση) ήρθε το τρίποντο του Sharp έγινε το 92-87 και πλέον δεν υπήρχε επιστροφή... Το πρόβλημά μου δεν είναι με τον παίκτη, που τόσα μπορεί - τόσα κάνει... Αλλά γιατί δεν χρησιμοποιούμε περισσότερο πχ τον Νικολαϊδη που δεν ξέρω αν μπορεί περισσότερα από τον Kus, αλλά σίγουρα κάνει περισσότερα.
Ακόμα θα ήθελα να βλέπω τον Τσιάρα να παίζει όχι μόνο όταν ο Lollis φορτώνεται με φάουλ και βγαίνει off. Ο Λαρισινός φόργουορντ (που και πέρσι το Γενάρη είχε το νικητήριο καλάθι με την Ούλκερ και την πολύ καλή εμφάνιση με τον ΠΑΟΚ) έδειξε προχθές πως μπορεί να σταθεί με αξιώσεις απέναντι και στους δυνατότερους αντίπαλους, σε αντίθεση με άλλους παίκτες με μόνιμη συμμετοχή στην δωδεκάδα και χωρίς να έχουν παρουσιάσει τίποτα ιδιαίτερο μέχρι σήμερα. 48'15" έχει παίξει φέτος στην Ευρώπη ο Γιώργος και τα 20'30" ήταν στο Τελ Αβίβ... κρίμα είναι... ¶λλωστε και στην Α1, στα ματς που τον εμπιστευθήκαμε περισσότερο (Ιωνικό, Πανελλήνιο) μια χαρά τα είχε πάει...
Υ.Γ. Στη Νέα Φιλαδέλφεια μέχρι τον Μάη του 2003, υπήρχαν γήπεδΑ. Όμως ο "ηγέτης της αναστάσιμης κίνησης" μιλάει για γήπεδΟ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου